Pomoc dla klanów

Call of Duty (z ang. Poczucie obowiązku, [kɔːɫ ɔv ˈdjuːtɪ]) – gra komputerowa z gatunku first-person shooter w realiach II wojny światowej, wyprodukowana przez amerykańskie studio Infinity Ward i wydana przez Activision na komputery osobiste. Jej premiera na świecie odbyła się 29 września 2003, a w Polsce – 5 grudnia 2003. Jest to pierwsza gra z serii.

W Call of Duty gracz obejmuje kontrolę nad trzema żołnierzami walczącymi przeciw III Rzeszy: amerykańskim szeregowcem Joeyem Martinem, brytyjskim sierżantem Jackiem Evansem i rosyjskim szeregowcem Aleksiejem Woroninem. Biorą oni udział w działaniach na linii frontu, a także rajdach na tyłach wroga. Gra jest podobna do Medal of Honor: Allied Assault – nad tworzeniem Call of Duty pracowali twórcy tamtej produkcji[13].

Call of Duty zyskała przychylne oceny recenzentów, którzy chwalili oprawę audiowizualną i intensywność rozgrywki, natomiast krytykowali zbytnie uproszczenie rozgrywki. Zdobyła nagrodę Brytyjskiej Akademii Sztuk i Nauk Interaktywnych dla Gry Roku oraz trzy nagrody Akademii Sztuk i Nauk Interaktywnych. W 2004 wydany został dodatek do niej, Call of Duty: United Offensive. Specjalna wersja gry pod nazwą Call of Duty: Classic ukazała się na platformy Xbox 360 i PlayStation 3 w wersji do pobrania 2 grudnia 2009.

W Call of Duty gracz kieruje jednym z trzech żołnierzy piechoty, biorących udział w akcjach na tyłach wroga oraz wielkich bitwach II wojny światowej[14]. W każdej misji do wykonania jest kilka celów, zaznaczonych na kompasie; gracz musi wykonać wszystkie zadania, by ukończyć etap w grze[15][16]. Możliwe jest zapisanie gry w dowolnym momencie; dostępny jest także system autozapisu[13].

Kierowany przez gracza bohater może nosić dwa rodzaje broni takiej jak karabiny i pistolety maszynowe, a także pistolet i granaty[17]. Możliwa jest zmiana posiadanej broni oraz zbieranie amunicji do niej[18]. Oprócz prowadzenia ostrzału z biodra dostępne jest namierzanie wrogich żołnierzy z przyrządów celowniczych; kierowana postać porusza się wtedy wolniej, ale celniej strzela[19]. Na celność strzałów wpływa także pozycja żołnierza oraz szybkość ruchu[13]. Ponadto gdy komputerowy wróg zbliży się na małą odległość do postaci gracza, możliwe jest uderzenie go kolbą broni[18]. W niektórych misjach gracz może przejąć stacjonarne karabiny maszynowe[20]. W przypadku braku ochrony przed ogniem nieprzyjacielskim często może dojść do śmierci kierowanego żołnierza, więc w grze preferowane jest poszukiwanie osłon i ostrzał zza nich[21]. Leczenie rannego bohatera następuje poprzez zbieranie apteczek[20].

Call of Duty cechuje linearna struktura misji – wydarzenia ważne dla fabuły powtarzają się niezależnie od okoliczności, aczkolwiek gracz ma w niektórych etapach możliwość wykonania zadania na różne sposoby[22][23][24]. Podczas misji gracz współpracuje z innymi żołnierzami sterowanymi przez komputer[22][25]. Komputerowi piechurzy posiadają elementy sztucznej inteligencji – kryją się za osłonami, ostrzeliwują przeciwników ogniem zaporowym, a w niektórych etapach przenoszą rannych towarzyszy w bezpieczniejsze miejsce[26][27]. Oprócz działań wykonywanych w ramach oddziału piechoty, w Call of Duty istnieją poziomy, w których gracz ostrzeliwuje niemiecki pościg z pojazdu podczas rajdu oraz etapy, w których należy przejąć kontrolę nad czołgiem[23][28][29].

W Call of Duty symulowane są efekty bezpośredniego ogłuszenia wybuchem: gdy bohater gracza znajdzie się zbyt blisko wielkiej eksplozji, następuje jego upadek, rozmycie obrazu i symulowane ogłuszenie[30].

Gra nie ma wysokiego poziomu realizmu: obrażenia odnoszone przez żołnierza kierowanego przez gracza nie mają wpływu na jego zdolność bojową, ponadto niemożliwe jest samodzielne otwieranie drzwi i bieganie[13]. Choć wydarzenia są wzorowane na autentycznych (na przykład bitwa o Sainte-Mère-Eglise[31]), a rodzaje broni – wiernie odwzorowane[13], to na potrzeby gry misje zostały uproszczone. Przykładem może być obrona "domu Pawłowa", która w grze trwa jeden dzień, choć w rzeczywistości walki o budynek trwały 58 dni[32].

Tryb gry jednoosobowej zawiera ciąg kampanii: amerykańskiej, brytyjskiej i radzieckiej[22], po których następuje złożona z trzech misji kampania aliancka[23]. Oprócz niego dostępny jest tryb gry wieloosobowej, wzorowany na grach Counter-Strike i Return to Castle Wolfenstein[27][33][34]. Oprócz trybów Deathmatch i Team Deathmatch, w których celem jest eliminacja odpowiedniej liczby graczy, dostępne są trzy dodatkowe: Behind Enemy Lines, w którym niewielka drużyna aliantów wykonuje działania na tyłach wroga, Search and Destroy, w którym należy zniszczyć obiekt należący do strony przeciwnej oraz Retrieval, w którym strony konfliktu mają za zadanie wykraść dokumenty jednej z nich[28].

W Call of Duty udostępnione zostało ponad dwadzieścia rodzajów broni takiej jak amerykański karabin M1 Garand, pistolet maszynowy Thompson, granat MK 2, brytyjski pistolet maszynowy Sten, radziecki karabin Mosin, niemiecki pistolet maszynowy MP 40 i granatnik przeciwpancerny Panzerfaust.